سلام خدا...!

نمی دانم کلمات را چطور پشت هم ردیف کنم که خوش آهنگ تر و زیباتر جلوه کند، اصلا بهترینش همانی است که هر روز طوطی وار تکرار می کنیم و کمتر به اهمیتیش توجه : اهدنا الصراط المستقیم..

خداجونم...خودت از حاجت های دل من خبر داری..آرزوهای دلم را میشناسی. نانوشته ها و ناگفته های دلم من را هم خوب میخوانی و می شنوی. اما شنیدن صدای من را هم دوست داریو به خاطر همین هم گفته ای " بخوانید مرا تا اجابت کنم شما را " .. از همین امروز به بعد، دیگر خواسته هایم را با یواشکی نمی گویم، بلند می گویم..بلند بلند اما در گوش خودت...و ایمان دارم که خیلی خوب از دل من خبر داری...اما فقط آنهایی را برآورده کن که به صلاحم هستند و من را به تو نزدیک تر می کنند.

خیلی دوستت دارم خدا، حتی اگر روم نشه بلند بگم.