شهادت مولا علی (ع)را به عموم مسلمین تسلیت عرض میکنیم.
فكر كن از اين ديوارها خسته شده باشي، از اين كه مدام سرت مي خوره به اين محدوده هاي تنگ خودت.فكر كن دلت هواي آزادي كرده باشه، نه اون آزادي كه فقط مجسمه ايه و به درد سخنراني و شعار بيانيه مي خوره،یه جور آزادي بي حد و حصر.فكر كن دلت از رنگ ها گرفته باشه، از رياها، چهره هاي پشت رنگ ها، دلت بي رنگي بخواد، فضاي شفاف يا بي رنگ.اون وقت چی میچسبه و بودنش به تو جون میده؟یه زیارت ناب؟! ... یه زیارت دلچسب؟!!!خب، چه جور زیارتی؟!!!دوست داری بری به حرم امام و پناهنده آقا بشی و خدای او؟یعنی مکان اینقدر برات مهمه؟
حالا فکر کن یه معصوم تو رو طلبیده،خدا خواسته ات،اصلا تو این شبای قدر تو این شبایی که از نظر زمان تکمیله و جون میده واسه حرفای در گوشی با خدا،واسه برداشتن گوشی دل،یه مکان خوب هم نصیبت شده،دیگه چی بهتر از این؟تصور کن تو حرم امام رضا هستی و حال خوشی بهت دست داده.لابد دلت میخواد بری جلو و بچسبی به ضریح اقا و های های گریه کنی،پارچه سبز ببندی و فاصله ات رو با امام مهربان به حداقل ممکن برسونی،حالا دوباره تصور کن این توفیق هم نصیبت شده و بین اون همه شلوغی دستت رسیده به ضریح،بین این همه تجسم خوب بیا و به یه چیز نه چندان خوب فکر کن،اونم این که فاصله دلت به حداقل نرسیده و هنوز تو همون جای اولی.در این صورت بازم رسیدن به ضریح برات لذت داره؟
میخوام به اینجا برسم که چرا وقتی همه میدونیم باید دل رو روانه کرد و جسم اهمیت چندانی نداره،باز هم تلاش میکنیم برای اینکه برسم جلو؟حرم امام رضای خودمون رو مجسم کن،دیدی چه اوضاعیه سر رسیدن به ضریح؟خانوما چادرا رو میبندن دور کمرشونو و یه یا علی میگن و دیگه هیشکی به چشمشون نمیاد،از انواع و اقسام روشهای رزمی استفاده میکنن تا به ضریح برسن،اقایون هم دست کمی از خانومها ندارن.البته هدف ما بررسی این رفتارها نیست،قصد ما اینه که بدونیم برای چی همه دلشون میخواد دستشون به ضریح بخوره؟از هر نژادی که باشن برای رسیدن به هدفشون که همون نزدیک کردن فاصله جسم به امام رضاست میجنگن و تلاش میکنن،چه سری تو این عمل نهفته است؟
میخوایم با هم بحث کنیم و روی مغز هم راه بریم،من نظر بدم و تو با من مخالفت کنی،میخوایم تلاش کنیم تا به نیتجه برسیم،میخوایم بیاندیشیم و با هم اندیشیدن رو تجربه کنیم،پس با ما همراه شوید در قسمت نظرات این پست.
پ.ن۱:مدتی است که از فعالیتهای گروه اندیشه کاسته شده و ان هم به دلیل مشغله مدیران گروه برای وبلاگ بوی باران میباشد،از این پس با فعالیتهای جدی تر و تعامل بیشتر با رادیو جوان در خدمت خواهیم بود.
پ.ن۲: نرم نرمک وبلاگ بوی باران هم داره به پایان عمرش نزدیک میشه.
قبل از اینکه دیر بشه بازهم ما و عوامل این برنامه رادیویی رو همراهی کنید: