+ نوشته شده در یکشنبه ۱۵ آذر ۱۳۸۸ ساعت توسط اندیشۀ جوان
در آسمان که باشی، حسی جز پرنده شدن نخواهی داشت. برای پرواز، هنوز هوای پریدن بالهایت را نظاره میکند. در این آسمان، رنگینکمان خاطرهها و حضورها همه زادهی رنگ اندیشهاند. اینجا گسترهی افقهای فردا به وسعت اندیشههای نابیست که در آسمان اندیشهی تو میدرخشند. اینجا همه منتظرند؛ منتظر تلاقی اندیشهها با نقطهای نامعلوم...وصل شدن دو پندار... اینجا نه واژهها و کلمات از فهمیدن و فهماندن اضطراب دارند، و نه زیان اندیشه ابایی از گفتن و شکستن مرداب سکوت. چرا که حرفها خیس قطرههای بارانند. اینجا ردپای اندیشهها پیداست که راه را نشانه گرفتهاند . و واژه ی "سلام " را به اندیشه های نو هدیه می کنند.
