و اما دعا ... !
پاره ای از صحبت های حاج آقا اتابکی پیرامون دعا در برنامه و اما امشب ... :
دعا عامل حرکت است . دعا وقتی دعاست که انسان را به خدا نزدیک کند .
یکی از آداب دعا کردن این است که انسان هنگام دعا ایمان به اجابت شدن آن داشته باشد . ایمان به اجابت دعا به از دست دادن لرزش و نگرانی به خاطر عدم اجابت آن کمک میکند .
تمام مخلوقات خدا ، از جمله انسان ها بندۀ خدا هستند اما مقامی وجود دارد که از بندگی بالاتر است و هدف از رسالت نیز همین است که انسان ها به همین مقام برسند . همه بنده اند اما باید تلاش کنیم برای " عبد " شدن ، عبد شدن یعنی هم پرستش خدا و هم تمام هستی را متکی به خدا دانستن . یعنی رسیدن به همان آیۀ ایاک نعبد و ایاک نستعین .
یکی از راه های به عبودیت رسیدن دعا کردن است . دعا یعنی گفتگو با خدا ، خواستن از خدا کمک میکد که از بندگی به عبد اللهی برسیم و وقتی جزء عبادت کنندگان شدیم به مرحله ای میرسیم که خدا میگوید فادخلی فی جنتی...دعا ویژگی رساندن به این مرحله را داراست.
بعضی میپرسند چه دعایی باید از قرآن خواند تا زودتر حاجت گرفت اما باید توجه داشته باشیم که زودتر حاجت گرفتن ربطی به دعای خاصی از قرآن خواندن ندارد . زود تر اجابت شدن این است که زود تر دل را محیا بکنیم و از تمام وجود و با تمام دل دعا بکنیم .
اصرار بر دعا امر خوبی است و باید اصرار کنیم . دعا به طور یقین اجابت میشود و ما حق نا امید شدن نداریم ! شاید دعا در این دنیا به اجابت نرسد که ممکن است به صلاح نبوده باشد و این یا مقتضای حکمت است و یا اینکه مانعی وجود دارد که باعث میشود اصطلاحاً دعا به آسمان نرسد !
دعا از وقتی اجابت میشود تا وقتی به عمل برسد یک پروسۀ زمانی دارد که باید طی شود و این بستگی به خود ما دارد و این زمان را ما تعیین میکنیم ! ما با استمرار در بندگی خدا و عمل صالح میتوانیم زمان تحقق دنیایی را سریع تر کنیم . اصرار بر دعا امیدواری می آورد و یادمان باشد همین که توفیق دعا کردن را داریم خودش نشان دهندۀ اجابت پروردگار است !
پیامبر اکرم (ص) می فرمایند : ناتوان ترین مردم کسی است که نتواند دعا کند .